Begin Again

Πάντα βάζω το τίτλο μου τελευταίο,έτσι ώστε να είναι ενα μικρό sum up του άρθρου.Σήμερα ξέρω ακριβώς τι θέλω να γράψω,μέσα σε ένα χαμό αδημοσίευτων άρθρων θα γράψω.Δεν ξέρω πόσοι από εσάς βλέπετε ταινίες,σίγουρα βλέπετε.Ξέρεις...ο κινηματογράφος είναι ένας τεράστιος μαγικός κόσμος που μέσα του κρύβει ένα βουνό από απόβλητα,μια δόση μετριότητας και μια μικρή κρυμμένη γωνία με διαμάντια.Γιατι μας αρέσει να βλέπουμε ταινιές; Για πάρα πολλούς λόγους,επειδή χάνεσαι πίσω από μια ιστορία και μπαίνεις στις ζωές κάποιων άλλων.Κάθεσαι μπροστά από μια οθόνη,μεγάλη ή μικρή και παρακολουθείς ανθρώπους,συναισθήματα,εκφράσεις,χαρακτήρες,γεγονότα που μοιάζουν με τη δική σου ζωή και ας σου είπαν στο τέλος της ταινίας ότι ουδεμία περίπτωση να το πήραν από τη δική σου ζωή ''τυχόν ομοιότητες με πραγματικά γεγονότα αποτελούν καθαρή σύμπτωση''.

Είχε καιρό να με αγγίξει κάποια ταινία και βλέπω πολλές και πιθανότατα ακόμα και αν σας την προτείνω να μην πει κάτι σε εσάς γιατί αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα ως διαφορετικές υπάρξεις και χαρακτήρες.Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το πως αντιλαμβανόμαστε τη μουσική,ένα συγκεκριμένο τραγούδι,πως θα σε αγγίξουν οι στοίχοι του.Η ταινία είναι το Begin Again.

Είδα το trailer τον Αύγουστο ,αρχές Σεπτέμβρη και τη ταινία σήμερα.Δεν θα αναλύσω το θέμα της ταινίας αυτό μπορείτε να το βρείτε και μόνοι σας,αυτό που θέλω να πω είναι αυτά που σου βγάζει η ταινία.

Κάθε τέλος ,μια αρχή,κλασική κοινότυπη μαλακία ε;
Είναι μια ταινία με μικρές αλήθειες,πως μια σχέση,μια συναισθηματική σου επένδυση μπορεί να αποδειχθεί ωρολογιακή βόμβα και να σκάσει από τη μια στιγμή στην άλλη.Η σημασία της μουσικής,και το πόσα πολλά μπορεί να πει η playlist του κινητού σου για σένα,-προσωπικά λέω ένα μεγαλό ναι σε αυτό γιατί δε γουστάρω ούτε να αγγίζουν το κινητό μου ενώ ουσιαστικά δεν έχω τίποτα ιδιαίτερο αλλά η playlist είναι ένας καθρέπτης της ψυχής μας και της ψυχολογίας μας-.Πως η μουσική ένωσε και χώρισε μια σχέση,μια ομάδα ανθρώπων που έκαναν κάτι δημιουργικό,πως από την μια μέρα στην άλλη μπορεί να αλλάξει η ζωή σου αρκεί να κάνεις αυτό που γουστάρεις χωρίς να σκέφτεσαι κερδοσκοπικά.

Και εν τέλη δεν είχε το κλασικό happy ending του έρωτα,οι σχέσεις στην πραγματική ζωή σε χτυπάνε,αν η ζωή είναι χέρι τότε σου δίνει καθημερινά χαστούκια με δόσεις ρεαλισμού,όπου οι άνθρωποι τα κάνουν σκατά,κάνουν λάθη που πολλές φορές δεν μπορείς να διορθώσεις όσο και αν μετάνιωσες,κάθε οικογένεια έχει μικρές ρωγμές που πρέπει να προσπαθήσεις να κλείσεις  αν δε θες να την γκρεμίσεις.Μια ταινία που προσωπικά σας συνιστώ να τσακιστείτε να κατεβάσετε,ακόμα και αν δεν θα σας αγγίξει παραμένει μια πολύ όμορφη ιστορία που μιλάει για τη μουσική,τις ευκαιρίες,την αποτυχία και το πως πρέπει να προχωράμε στη ζωή,την οικογένεια,τα μικρά πράγματα στη ζωή που σε κάνουν ευτυχισμένο και τον έρωτα.Ο έρωτας πρέπει να καταστρέφεται, για να μπορούμε να προχωράμε, ωστόσο να είμαστε ευγνώμονες γιατί μας βοήθησε να αναπτυχθούμε, τόσο πνευματικά, όσο και συναισθηματικά.Ο κάθε έρωτας είναι ένας μικρός σταθμός, ο οποίος πάντα έχει να μας δώσει πολλά, έστω και αν αυτό το «πολλά» είναι ένα καλό μάθημα.




...JUST WATCH THE FUCKING MOVIE.
Maroon 5 - Lost Stars

114

                                        δε μπορω να τα πω οποτε θα τα γραψω.
                  θα τα γραψω γιατι δεν μπορω να τα πω
                    και θα στα πω επειδη τα εγραψα.

θα σου μιλήσω για την έλξη

θα σου μιλήσω για την έλξη.Όχι για την έλξη που ένιωσες όταν είδες κάτι που σαρέσει.
 Ούτε για την σωματική...ή μάλλον όχι για τη σωματική ως αυτόνομη ως έννοια που στέκεται                 μόνη της.Θα σου πω για την ύπουλη έλξη του μυαλού.Η σωματική έλξη λένε πως είναι                      αυτή που σε κάνει υποχείριο,που σε κάνει να ξεχνάς κάθε ηθικό ενδοιασμό,που γονατίζει τις               μνήμες και εξειδανικεύει τις στιγμές.Η σωματική έλξη έχει χρονικούς περιορισμούς.Και τα                χρονικά όρια δεν είναι και το φόρτε μου.Με εκνευρίζουν,με κάνουν επαναστάτρια χωρίς αιτία            και σχεδόν ποτέ δεν κάνω αυτό που πρέπει όταν πρέπει.Η σωματική έλξη αρχίζει και κάπου               τελειώνει.Σαν να τρέχεις σε αγώνα,ο χρόνος σου ξεκινά την στιγμή εκκίνησης,τρέχεις,κάνεις             το ανάλογο σκόρ σε ένα χρονικό διάστημα και σταματάς όταν η διαδρομή τελειώσει.Η σωματική έλξη έχει λοιπόν τέρμα. H σωματική έλξη φθείρεται και ξεχνιέται.Η έλξη που θα σου μιλήσω,δεν κολώνει σε χρονικά όρια και δεν έχει τέρμα.Είναι μια ψευδαίσθηση,κάποιες φορές θα είναι ένα άσχημο και περίεργο παιχνίδι που θα σου παίξει το μυαλό σου.Όμως θα σ'αρέσει,γιατί αν το παίξεις σωστά, αν βρεις τον κατάλληλο συμπαίκτη θα νιώσεις την ουσία της έλξης,την αλληλένδετη ένωση που υπάρχει ανάμεσα στις δύο.Η έλξη που σου λέω είναι κατάρα και ευχή.
Δεν θα τη ζήσεις ποτέ ολοκληρωτικά,δεν θα σε αφήσει.Θα σε κάνει να νομίζεις πως ξεχάστηκε και θα γυρίσει να σου υπενθυμίσει ποια ήταν και τι είσαι εσύ μέσα από αυτή.Θα σε κάνει να ξέρεις τι θέλεις αλλά δεν θα στο δώσει,γιατί ξέρει ότι ο άνθρωπος ότι μπορεί να έχει δεν το κοστολογεί με την πραγματική του αξία και το πετάει γιατί απλά μπορεί να το χει.Η έλξη που σου μιλάω θα σου δώσει το λίγο και με αυτό θα συνεχίσεις να πορεύεσαι σε ένα είδος εγκεφαλικού οργασμού.

Coping with a crazy cat

       Ανέκαθεν ήμουν dog person,θα ήθελα να διευκρινιστεί αυτό...
Το πρώτο δώρο που θυμάμαι να ζήτησα από τον Αι-Βασίλη ήταν ένα husky,στην πάροδο των χρόνων επειδή κάτω από το δέντρο έβρισκα το πολύ κανένα λούτρινο ομοίωμα σκύλου ή αξεσουάρ για τις Barbie μου αποφάσισα να αφήσω τις πολλές πολλές απαιτήσεις και να συμβιβαστώ με σκύλο.σκέτο.Έλα όμως που ο κυρ Αι-Βασίλης δεν είχε ακουστά το δούναι και λαβείν,και μας έτρωγε τον κουραμπιέ χωρίς να πραγματοποιεί τα παιδικά μου όνειρα.Τελικά όταν το πήρα απόφαση πως απο τον Άγιο δεν θα δω προκοπή,έπεισα τον μπαμπά μου με τα επιχειρήματα μου,που ως και σήμερα είναι γνωστά για τις μεγάλες δυνατότητες τους.Σκύλο πήραμε τελικά,και έμεινε στα χέρια μου μέχρι την πρώτη γυμνασίου,περίπου 4 χρόνια και μετά κατέληξε στα χέρια της γιαγιάς Κούλας που μέχρι σήμερα τον έχει,τον ταίζει ολημερίς αφού είδε και απόειδε ότι δεν έπιανε στην εγγονή,έκανε τροφαντό το σκύλο.
 Για να μπαίνουμε και στο θέμα όμως...μεγάλη εκτίμηση στις γάτες δεν είχα,γενικά τις θεωρούσα κακιασμένες και εκτιμούσα περισσότερο την ξεκάθαρη έκφραση συναισθημάτων των σκύλων.Η γάτα ως γνωστόν είναι το ζώο που του προσφέρεις αγάπη και παίρνεις τα αρχίδια της.Σαν τον πρώην μου ένα πράγμα.
 Εν τέλει στα 18-19 μου χρόνια αποφάσισα πως στην ζωή μου θα ξανά ήθελα ένα σκύλο για το δικό μου σπίτι,αποκλειστικά δικό μου.Και εκεί που βρήκα το σκύλο τέλη Αυγούστου και είχα πάρει την απόφαση,εμφανίστηκε κυριολεκτικά στα πόδια μου αυτό:

 Το μάζεψα,το πήρα σπίτι και το στυλάκι του δύσκολου που έπαιξε ο μπαμπάς μου,κράτησε περίπου 16 ώρες..μέχρι να της αγοράσει την επόμενη μέρα ακονιστήρι για τα νύχια σε σχήμα πασχαλίτσας.Πασχαλίτσας.Nαι,ναι.Δηλαδή και να ψάξεις δεν τον βρίσκεις αυτό..Τέλος πάντων,η γάτα ονομάστηκε Ciara επειδή το απόγευμα που την βρήκα έπαιζε Lion king και εμπνεύστηκα.just kiddin.Όχι εντάξει,αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε μια ρομαντική ταινία που η κοπέλα βρίσκει το γλυκό γατάκι ενώ παίζει η ταινία,εγώ απλά έτυχε να δω αυτό:

και το βρήκα αρκετά αστείο ώστε να ονομάσω έτσι την γάτα μου,μέχρι το επόμενο πρωί που ο ξάδερφος μου,μου είπε πως το ciara είναι σαν όνομα πόρνης αλλά ήταν αργά να το αλλάξω.
 Αν λοιπόν υποθέσουμε πως αυτό το άρθρο είναι λόγοι για να πάρετε γάτα τότε θα το τελειώσουμε εδώ γιατί θα σας δώσω ένα λόγο.
1.Απλά,μην πάρετε γάτα.
Αλλά επειδή,ο σκοπός του άρθρου (νομίζω τουλάχιστον) είναι να μην σας αποτρέψω θα σας αφήσω να βγάλετε δικά σας συμπεράσματα.Η γάτα μου γενικά αποδείχτηκε κάτι σαν την προσωποποίηση του Εωσφόρου.Έχει την τάση να τηλεμεταφέρεται σε συρτάρια και ντουλάπες ενώ αυτά είναι κλειστά και να εξαφανίζεται μέσα σε αυτά για ώρες.

 Έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στην τουαλέτα μας,καθώς κάθε φορά που θα ακούσει το καζανάκι -όπου και να βρίσκεται- θα εκτοξευτεί στην τουαλέτα,κυριολεκτικά μέσα!Γιατι; για κάποιο ανεξήγητο πούστη λόγο εδώ και 9 μήνες περιμένει ακόμα ότι κάτι άλλο θα βγει πέρα από νερό.Σκοπός της ζωής της είναι η καταδίωξη καλαμακιων και μυγών ,και οποιουδήποτε άλλου εντόμου τολμάει να πετάει στην οικία της.Και θα μου πείτε ποίο είναι το πρόβλημα σου κοπέλα μου που γάτα σου γουστάρει να σκοτώνει μύγες; Σε περίπτωση που δεν καταφέρει να πιάσει την μύγα αρχίζει να κλαψομουνίζει μέχρι να την ξαναβρεί και αν η μύγα ξεφύγει εκτός τζαμιού πχ στο σαλόνι η γάτα παίρνει σβάρνα σταθερά τηλέφωνα,καπνοθήκες,τηλεκοντρόλ,το μπολάκι με το γάλα μου,το τραπεζομάντηλο και οτιδήποτε άλλο βρεθεί μπροστά της. Γιατι;Γιατι απλά χέστηκε.Η ζωή της είναι οι γαμημένες μύγες.Αυτό όλο,γνωστό και ως tornado katryna μπορεί βέβαια να συμβεί και χωρίς τον εκνευρισμό που έχασε την μύγα. Γιατί; Γιατί απλά είναι γάτα.AND BECAUSE FUCK YOU.THAT'S WHY.
 Κλέβει καλαμάκια,και αυτό είναι ο μεγαλύτερος εθισμός της,το οποίο οδηγεί σε 13 σπασμένα ποτήρια μόνο τον τελευταίο μήνα.Και σπασμένα νεύρα.
Γενικότερα ρίχνει τα πάντα κάτω κοιτώντας με πάντα και μετά απλά αποχωρεί και έχει την τάση να με παρακολουθεί όποτε κατουράω.

And that's creepy.Μάλλον περιμένει απλά το καζανάκι,δεν έχω καταλήξει ακόμα.Γενικά δεν ξέρω τι διάλο παίζει με την τουαλέτα και αυτή τη γάτα.Δεν ξέρω.
Η γάτα είναι το ζώο που θα σηκωθείς να πας στην κουζίνα και όταν γυρίσεις θα έχει κάτσει στην καρέκλα σου.Είναι αυτή που ενώ έχεις βάλει το γάλα στο μπόλ να φας πρωινό θα βάλει μέσα την πατούσα της,-την πατούσα που πριν 1 λεπτό έσκαβε τα κακάκια της-για να δει τι έχει το μπόλ.Είναι αυτή που ενώ βλέπεις Game of Thrones θα ανέβει πάνω στο λάπτοπ να κάτσει και θα σου το κλείσει πάνω στο πιο κρίσιμο σημείο.Είναι αυτή που θα ξυπνήσει στις 5:45 και θα σπρώχνει με την πατούσα της την μύτη σου που προεξέχει επειδή το βρίσκει διασκεδαστικό.Είναι αυτή που θα μπει να κάτσει μέσα στο μπόλ με το νερό της γιατί είναι τόσο ηλίθια,που μετά θα διψάει.Είναι αυτή που θα πιάσει καναπέ 5 ατόμων και θα κάτσει ακριβώς εκεί ώστε να μην χωράει ούτε έναν.Είναι αυτή που θα μπω σπίτι και θα τριφτεί στα πόδια μου και θα σκοντάψω στο χαλάκι της κουζίνας για να μην την πατήσω.Είναι αυτή που θα κάτσει πάνω στο γραφείο για όσες ώρες διαβάζω Αρχαία και θα μου κάνει παρέα κάνοντας με να σκεφτώ πως χαίρομαι που την έχω δίπλα μου.ΜΈΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ΚΑΤΩ.
Κυρίως όμως,χαίρομαι που έχω γάτα,και συγκεκριμένα χαίρομαι που έχω αυτή την γάτα γιατί δεν περνάει μέρα που να μην μου φτιάχνει το κέφι με τα καμώματα της και με τα τεράστια μάτια της που είναι το μισό κεφάλι της.Χαίρομαι που θα μοιραστώ την καρέκλα μου,που όταν λείπω ώρες την βρίσκω να κοιμάται στα ρούχα μου,που θα έρθει να κάτσει πάνω μου κάνοντας σαν κομπρεσέρ από ευχαρίστηση και ας με στριμώχνει τα βράδια γιατί απλώνεται.Μπορεί να μην εκτιμάω ακόμα τις γάτες όσο τους σκύλους αλλά αγαπάω την δικιά μου διότι είναι σαν ένας μικρός ιδιότροπος άνθρωπος που εκφράζει με διαφορετικό τρόπο τα συναισθήματα του.Ένα μικρό πλάσμα,περίεργο που λίγο πολύ μοιάζει και στο αφεντικό του.Αν λοιπόν σκέφτεστε να πάρετε γάτα,να είστε έτοιμοι να δώσετε αγάπη και να πάρετε όποτε θέλουν αυτές να δώσουν και με το δικό τους τρόπο.Η γάτα μου μπορεί να είναι θεότρελη αλλά δεν θα την άλλαζα με κανένα σκύλο,γιατί απλά είναι η γάτα που ταιριάζει σε αυτό που είμαι,σε αυτό που θα έπρεπε να έχω και έχω.

Υ.Γ:η τελευταία φωτογραφία της είναι κολακευτική.Τώρα έχει γίνει χοντρέλο αλλα είπα να μην την εκθέσω.
Ευχαριστώ.

Πόσο χρόνο σπατάλησες στην σαπουνόφουσκα του/ης πρώην σου;

        Πολύ λόγος γίνεται τελευταία για το rebound στις σχέσεις. Δηλαδή όταν μια σχέση έχει τελειώσει, γιατί έγινε κάτι μη αναστρέψιμο ή γιατί δεν πάει άλλο, τα δυο άτομα έχουν αποφασίσει να χωρίσουν, αλλά κάνουν το τελευταίο πισωγύρισμα. Φαίνεται σαν μια τελευταία προσπάθεια να είναι μαζί, αλλά ουσιαστικά μένουν για να προετοιμαστούν ψυχολογικά για το τέλος. Προσωπικά είμαι υπέρ. Έχω δώσει και rebound ενός χρόνου. Για να προετοιμαστεί ο άλλος, για να μη γίνει βίαια ο αποχωρισμός. Στην ψυχολογία, ο χωρισμός είναι ο μικρός θάνατος. Σε μια κλίμακα στρες από το 1 μέχρι το 100, και ο χωρισμός και ο θάνατος αγαπημένου προσώπου αγγίζουν το 100. Με το rebound, μπορεί να μη γλιτώνεις την θλίψη, αλλά γλιτώνεις το στρες.  

    
         Ο Psychedelic, ένας γνωστός, κάποτε ήταν βαθύτατα ερωτευμένος και πολύ παθιασμένος με μια Περσίδα. Έλεγε ότι θα έμενε μαζί της για πάντα. Αλλά μετά από μια σειρά λάθος χειρισμών -δεν σας λέω τι έγινε ακριβώς γιατί πάνω κάτω τα ίδια συμβαίνουν στις σχέσεις, οι χειρισμοί που κάνουμε διαφέρουν- εκείνη τα μάζεψε μέσα σε μια νύχτα και γύρισε στη χώρα της. Ο Psychedelic έπαθε σοκ.«Τελικά ίσως και να έχεις δίκιο» μου έλεγε, «δεν υπάρχει το "για πάντα"». «Υπάρχει», είπα τότε. «Απλά, δεν ισχύει σε βάθος  χρόνου, αλλά στην απουσία του». Έτσι κι αλλιώς, ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι κάτι φτιαχτό, μια συμφωνία των ανθρώπων. «Οι στιγμές που σου έδωσε, όμως, μένουν μέσα σου για πάντα, με αυτή την έννοια υπάρχει». Εκείνο το λεπτό δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ είχε στενοχωρηθεί ο Psychedelic. Τα επόμενα δυο χρόνια της ζωής του ήταν σε μελαγχολία. Ταλαιπωρούνταν συναισθηματικά. Κι ήταν αδύνατο όχι μόνο να μπει σε καινούργια σχέση, αλλά να κάνει έστω ένα αξιοπρεπές σεξ.   Σε κάποια φάση το έριξε στα ναρκωτικά. Μια μέρα που πήρε πολύ LSD, φαίνεται ότι η συνείδησή του, έστω και χωρίς επιστημονικό καθοδηγητή και χωρίς σαμάνο, μπήκε στη Δεξαμενή του Νου. Έκανε focus εκεί στο πρόβλημά του, την Περσίδα, και τότε είχε ένα πολύ παράξενο τριπ. Ο Psychedelic μπήκε μέσα σε μια φούσκα. Μια τεράστιασαπουνόφουσκα που σηκώθηκε στον αέρα, πολύ ψηλά στον ουρανό, κι άρχισε να ταξιδεύει πάνω απ' τις χώρες. Είδε ολόκληρη τη Γη, δύσεις κι ανατολές, ταξίδευε, ταξίδευε, μέχρι που έφτασε πάνω απ' την Ερυθρά Θάλασσα. Είδε την Περσίδα στον βυθό της, με ένα πορτοκαλί φόρεμα, να μην μπορεί να αναπνεύσει. Βούτηξε στα νερά, την πήρε μέσα στη σαπουνόφουσκα. Σπατάλησαν όλο το οξυγόνο για να μιλήσουν. Της είπε τα πάντα, όσα ήθελε δυο χρόνια να της πει, για τη σχέση τους, απ' την αρχή της, για όσα έγιναν μετά, για τα συναισθήματά του, τα λάθη του, τα δικά της, δεν ξέρουμε πόσες μέρες ακριβώς μιλούσαν, αν ήταν όντως μέρες ή αν ήταν μήνες, γιατί σε παράλληλες συνειδητότητες δεν υπάρχει ο χρόνος. Στο τέλος, όταν όλα λύθηκαν, την πήγε με τη σαπουνόφουσκα στο σπίτι της και την έβαλε στο κρεβάτι της. Της είπε ότι την αγαπά για πάντα, την αγκάλιασε, κι ύστερα έκανε όλη τη διαδρομή πίσω, μέσα στη σαπουνόφουσκα, πάνω απ' τον κόσμο.
 Όταν ξενέρωσε κι επέστρεψε στην πραγματικότητα, ο Psychedelic ήταν διαφορετικός. Το πρόσωπό του ήταν πια ήρεμο. Λίγους μήνες αργότερα, ερωτεύτηκε, μπήκε σε νέα σχέση και έκανε παιδί. Θέλω να πω με όλα αυτά ότι το χαμένο rebound του Psychedelic και της Περσίδας δόθηκε σε ενεργειακό επίπεδο. Είμαστε ψυχή, σώμα και πνεύμα. Όσο κι αν καταναλώνουμε εραστές στην καπιταλιστική κοινωνία, παραμένουμε αυτά τα τρία και ερωτευόμαστε και με τα τρία. Κι όταν παίξει έρωτας, δηλαδή ανοίξει το love center σε δύο εγκεφάλους και συνδεθούν μεταξύ τους, όλα λειτουργούν πλέον κυρίως σε ενεργειακό επίπεδο. Μην υποτιμάται ποτέ τις ενέργειες που παίζονται μέσα στη σχέση. Άσχετα απτο τι λέτε μεταξύ σας, να έχετε πάντα ανοιχτό το τρίτο μάτι. Αυτά που δεν λέγονται είναι τα πιο σημαντικά. Το rebound, λοιπόν, δίνεται για να λυθούν οι διαφορές στο τέλος της σχέσης και να σβήσει ομαλά η ανταλλαγή σεξουαλικής ενέργειας, η οποία είναι η πιο δυνατή ενέργεια στον άνθρωπο. Χωρίς έτσι να δημιουργηθούν μπλοκαρίσματα στους δυο πομποδέκτες. Σήμερα η Περσίδα και ο Psychedelic είναι friends στο Facebook. Τον βρήκε εκείνη και του έκανε request. Και του είπε για ένα παράξενο όνειρο που είχε δει δυο χρόνια μετά τον χωρισμό τους, ένα όνειρο με μια σαπουνόφουσκα. Κι αυτό είναι μια αληθινή ιστορία. Πηγή: www.lifo.gr

Αύριο

δίχως πρόθεση -μικρές,αόριστες λεπτομέρειες ορθώνοντας σιγα-σιγά
ένα βαρύ πεπρωμένο.<<Αύριο>>,λες.
και μέσα σε αυτή την μικρή αναβολή,παραμονεύει ολόκληρο
             το πελώριο ποτέ.

Ασήμαντες λέξεις ειπωμένες αδιάφορα
που σε συντρίβουν για πάντα.

Χρόνου Αορίστου

Εμείς οι άνθρωποι περίεργα πλάσματα Αχάριστα και καταδικασμένα να κοιτάμε πίσω μας.Το παρελθόν μας στοιχειώνει και παράλληλα μας διεγείρει.Δεν ξέρω αν θα ταυτιστείτε με την άποψη μου για το παρελθόν αλλά όταν αυτό σε κυνηγάει κάτι ξέχασες,κάτι άφησες πίσω.Το θέμα είναι πως μπορείς να εκτιμήσεις την αξία αυτού που έμεινε πίσω,και πως ξέρεις αν αξίζει να γυρίσεις να το πάρεις;
Τόσες πολλές κλισέ φράσεις και συμβουλές για την αποφυγή εξέτασης του παρελθόντος και εμείς κολλημένοι εκεί χάνοντας το τώρα.''Το παρελθόν είναι για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και όχι για να το ξεσκαλίζουμε.Το παρελθόν είναι παρελθόν.''
Το πρόβλημα με το παρελθόν όμως ξέρετε πιο είναι; Ότι θα εμφανιστεί πάντα εκεί που το έχεις φυλάξει στο τελευταίο συρτάρι του μυαλού σου,εκεί που νομίζεις ότι αλληλοαγνοήστε.Εκεί που το παρόν έχει αρχίσει να σε εντυπωσιάζει και έχεις βολευτεί στο τώρα.Τότε έρχεται σε αιφνιδιάζει,κάνει το τώρα ανιαρό,άσκοπο και γκρίζο.
Αναρωτιέσαι λοιπόν,τι ξέχασα πίσω ή τι χρωστάω;


Τα πράγματα του παρελθόντος είναι για να γυρίζουν πίσω σε εμάς ή για να μένουν εκεί και να αποτελούν ανάμνηση; Υποθέτω πως ο μοναδικός τρόπος αξιολόγησης τους είναι από το αν θα γυρίσουν πίσω σε εσένα.Αυτά που πρέπει να αφήσεις θα τα αφήσεις,σε άλλα θα γυρίσεις πίσω θα τα κοιτάξεις σαν να βρήκες κάποια παιδική σου ζωγραφιά ή το εφηβικό σου ημερολόγιο και θα τα αφήσεις εκεί που τα βρήκες χωρίς κάποια ενόχληση για την ύπαρξη τους.Όμως υπάρχουν και αυτά που φοβάσαι να αντικρίσεις.Αυτά είναι που θα γυρίσουν τα ίδια να σε βρουν..οι λεγόμενες 'εκκρεμότητες' με μια λέξη.

Εσύ λοιπόν τι ξέχασες πίσω;